Ton

Ton

Waarom ik elke vrijdagmorgen met plezier naar het UMC toe ga uitklapper, klik om te openen

Na een drukke loopbaan in het onderwijs en het openbaar bestuur, mocht ik op 65-jarige leeftijd met pensioen. Voor mij een hele grote overstap van een actief en betrokken leven, naar een periode van zoeken naar een nieuwe en zinvolle invulling van de vele vrije tijd die me gegund werd. Ik zag een vacature bij het Wilhelmina Kinderziekenhuis (WKZ) om als vrijwilliger, kinderen die opgenomen zijn voor een tiendaagse incontinentietraining, te begeleiden bij het huiswerk dat ze van school hadden meegekregen. Dat heb ik toen een tijdje gedaan. Na enige tijd bleek op de afdeling A1, waar mensen met psychische aandoeningen geholpen worden, behoefte te ontstaan aan enkele vrijwilligers. Of ik patiënten na hun ECT-behandeling, die onder narcose op de operatiekamer plaats vindt, wilde helpen met bed en al naar de uitslaapzaal van A1 te brengen en ze daar naar wens een ontbijt wilde geven. Daar ben ik 9 jaar geleden aan begonnen en doe ik nog steeds met veel plezier. Soms kun je ook net iets meer voor iemand betekenen door welgemeende zorg. Door gewoon te luisteren, maar ook door met eigen levenservaring, iemand het warme gevoel van begrip en medeleven te geven. Mooi werk dat ik, na mijn maatschappelijke loopbaan, met heel veel plezier en voldoening doe.