Jalyk

Jalyk

Vandaag mag ik weer 'gastheer' zijn uitklapper, klik om te openen

Het was voor mijn doen weer vroeg toen de wekker zich om kwart voor zeven meldde. Douchen, ontbijten, spulletjes pakken en op weg naar het UMC. Vandaag mag ik weer gastheer zijn.

Als ik op weg ben naar het kantoor van de opnamebalie zie ik de eerste vroege vogels al rustig in de nieuwe zithoek wachten totdat om acht uur de balie voor de eerste patiënten open gaat. Elkaar een warm welkom heten in het kantoor is altijd een prettige start van de ochtend. In de agenda en in het notitieblok van de dagstart hebben mijn collega’s geen bijzonderheden aangegeven en dat betekent dat wij als drie vrijwilligers zonder problemen onze taak voor vanochtend kunnen oppakken.

Over afzienbare tijd gaat de centrale hal 'op de schop'. Dat wil zeggen dat de centrale opnamebalie gaat verdwijnen en de infobalie een letterlijk teruggetrokken functie krijgt. De nieuwe centrale hal wordt volgens het plan meer het domein van de professionele gastvrouwen-heren en vrijwilligers worden. Tot het zover is zijn we nu alle ochtenden aan het ervaren wat het betekent om bezoekers en patiënten in de hal op te vangen en hen wegwijs te maken in het imposante gebouw. Dat doen we door om de beurt een half uurtje in de hal aanwezig te zijn. Daarnaast brengen we om de beurt nog opnamepatiënten, die dat graag willen, naar hun afdeling. Onze derde dankbare taak is het rondgaan met de koffiekar van apotheek, via de wachtbanken voor de taxi’s naar de centrale hal.

Opgenomen worden is natuurlijk niet leuk en het gebeurt dan ook niet zelden dat de patiënt en/of familie best wel wat gespannen is. Zo ook de eerste patiënt die ik vanochtend naar een afdeling mocht brengen. Meneer en mevrouw kwamen uit Hoensbroek en waren twee uur geleden al vertrokken om de files voor te zijn. En dat was hen ruimschoots gelukt, geen last van het verkeer gehad met als gevolg een uur te vroeg. Ze waren ietwat moe en gespannen, maar gelukkig wilden ze wel praten. Voor de route naar de afdeling hebben we dan ook rustig de tijd genomen en zo werd het gezellig babbelend over ditjes en datjes een gezellige en ontspannen wandeling. “Och meneer”, zei meneer, “wat ben ik blij dat u ons even heeft kunnen helpen. Op weg hier naar toe heeft de TomTom ons prima geholpen, maar hoe vind je in vredesnaam in zo’n groot gebouw nou de weg?”

Met de nodige dankwoorden en een warme handdruk wenste ik het paar sterkte en namen we afscheid van elkaar. Zouden de mensen, die ik op de terugweg naar de opnamebalie tegen kom, mijn glimlach op het gezicht hebben gezien?

Het eerste half uurtje in de hal was rustig verlopen, maar tijdens mijn tweede beurt deed zich een mooi staaltje van samenwerking voor. Een bejaard echtpaar was met de taxi gekomen. Hoewel meneer een rolstoel nodig had was die niet meegenomen want die bleek niet in de taxi te passen. De taxichauffeur had zijn auto op de taxiplaats voor de hoofdingang gezet. Meneer vervolgens uit die taxi te krijgen bleek een lastige opgave, er waren extra handen nodig. De chauffeur kwam naar binnen en vroeg bij de infobalie om ondersteuning. De medewerkster schakelde vervolgens mij in. Nadat we een goede rolstoel hadden 'gescoord', kregen we meneer uiteindelijk uit de taxi in de stoel. Eenmaal binnen was het natuurlijk de vraag waar meneer naartoe moest. Tja, waar waren de papieren waar de informatie op stond? Nou, natuurlijk daar waar het ‘t meest logisch zou zijn, namelijk in de tas van mevrouw. Niet dus. Het was prachtig mee te maken hoe op een humorvolle wijze het echtpaar vervolgens de papieren uit een van de zakken van meneer wist te vissen. Meneer bleek eerst naar de poli te moeten, dus meneer daar heen gereden en overgedragen aan een collega polivrijwilliger. Na enige tijd kwam het echtpaar er weer aan en vroegen ze me met een glimlach of ik hen naar het restaurant wilde brengen. Natuurlijk. “Beste meneer”, zei de man,”weet u hoe ongelooflijk blij we zijn met de vriendelijke hulp van alle medewerkers van het UMC? Ik sluit u in mijn hart”.

Om twaalf uur nog even met mijn parkeerkaartje langs de beveiliging en mijn taak voor deze ochtend zat erop. Het was weer een mooie ochtend.