Hubert

Hubert

Hubert werkt met veel plezier als vrijwilliger op de afdeling Radiologie. Speciaal voor deze website schreef hij een blog over zijn ervaringen als vrijwilliger.

Een glimlach, daar doe ik het voor. uitklapper, klik om te openen

Ik zag dat ze teruggekomen waren en een beetje afzijdig bij de muur stonden. Zij in een rolstoel, hij ernaast.

Ik had ze al eerder gezien maar ze waren me toen niet echt opgevallen.

Zij, een jonge vrouw van een jaar of 25, vertelde me dat ze net een infuus in haar arm had gekregen en dat zij dit als erg onprettig had ervaren. Ze was echt van slag.

Even later zag ik dat ze in de wachtkamer hadden plaatsgenomen en dat ze zat te huilen.
Ik liep naar haar toe en vroeg of ik nog iets kon doen en waarom ze nu huilde. Was ze wellicht bang voor de CT scan?

Ze vertelde dat ze een hele historie had aan ziekenhuisbezoeken, waardoor zij een PTSS (post traumatisch stress syndroom) had opgelopen en in het ziekenhuis erg bang was.

Ook nu voor de scan. We praatten wat over haar achtergrond en over de lastige situatie. Ze had ook psychologische hulp en EMDR gehad, echter beiden hadden tot nu toe niet geholpen.

Al met al klaarde zij tijdens ons gesprek wat op en ontspande ze meer en meer. Ook huilde ze niet meer.

Even later werd ze opgehaald voor de scan. Ik had inmiddels al aan de laborant doorgegeven dat mevrouw erg angstig was en gevraagd of ze hier zoveel mogelijk rekening mee konden houden.

Een halfuurtje later zag ik haar samen met haar man of vriend in haar rolstoel wegrijden. Het was weer voorbij. Ze keek om bedankte mij met een glimlach.